Het verhaal van Savine en Pieter Priester.
Een tijdje geleden kreeg ik een telefoontje met de vraag of de paardenwagen vrij was, om Friese paarden van Nederland naar Frankrijk te vervoeren.
De wagen was vrij en ik was benieuwd wie me daarover had gebeld. Ik heb de naam van de beller gegoogeld en kwam uit bij de website van Savine & Pieter Priester. Iets met een oeroud klooster, Friese paarden, Glamping tenten en een table d’ hôte. Op hun site vond ik het verhaal van de koop van het klooster en de renovatie ervan. Ik was erg benieuwd naar de mensen achter het verhaal en toen Pieter de paardenwagen kwam ophalen was ik alleen nog maar meer geïnteresseerd naar deze plek in Frankrijk.
Nadat de paardentrailer/-wagen weer terug was, heb ik uren met Savine gebeld, die me heel enthousiast hun verhaal vertelde.
In deze blog gaat het niet om het hele verhaal, dit is te vinden op de website van “Domaine du Cloitre Saint Christophe”. Deze blog is een heel beknopte samenvatting van hun leven met hun Friese paarden (met een link naar de kinderen). Voor meer informatie en verhalen kun je zelf contact met hun opnemen, naar Saint Christophe op vakantie gaan of het boek lezen dat Savine wil gaan schrijven.
Hoe zit dat met de paarden?
Nadat Savine (toen 39) in 2000 Pieter ontmoette (ze hadden allebeide heel veel paard gereden in hun jeugd), heeft Pieter 2002, 2 Friese paarden gekocht en zijn ze gaan wonen in Mill (Huis met stallen en een kleine buitenbak, waar de paarden stonden). Friese paarden hebben de Priester altijd al gefascineerd, “met een Fries paard heb je een vriend voor je leven”.
Het doel was om ook voor elk kind een paard te hebben (Savine en Pieter hebben samen 7 kinderen waarvan de 3 kinderen van Pieter het huis al min of meer uit waren. De 4 kinderen van Savine kwamen ook in Mill wonen.)
In Mill hadden ze al veulens van hun eigen paarden.
Nadat ze de het klooster hadden gekocht en daar de weekeinden en de vakanties doorbrachten, kwamen een aantal paarden al snel naar St. Christophe omdat daar meer weidemogelijkheden waren. De meer hobbymatige fokkerij waarmee zij in Mill waren begonnen, voerden ze in Frankrijk voort.
Ze waren nog bezig om een deel van het klooster als ontvangstbereik klaar te maken, toen hun opviel hoe veel mensen langs kwamen en de paarden bewonderden. Friese paarden waren in Frankrijk nog niet zo bekend en de mensen vonden ze prachtig, wilden ze aaien, rijden en kopen.
Dit was als een link uit de hemel. Ze moesten iets met die paarden, vonden zij en menig ander.
Eerst hebben de Priesters Friese paarden uit Nederland mee naar Frankrijk genomen en verkocht. Maar vrij snel, nadat zij naar Frankrijk verhuisd waren, hebben ze frisonline.fr opgezet (Een Fries heet “frison” in het Frans) en hun zelf gefokte Friese paarden over heel Frankrijk te koop aangeboden. Hun slogan voor deze website was, geheel naar hun eigen ervaring met Friese paarden: “Le Frison – Un ami pour la vie” (een Fries – een vriend voor het leven).
Om zelf paarden te fokken heb je natuurlijk ook een hengst nodig en die kwam in 2011 naar Frankrijk. Mewes 438 werd de stamvader van hun fokkerij.
Frisonline werd de grootste Friese paardenfokker en -verkoper van Frankrijk. De Fransen waren helemaal niet gewend dat iemand alle tijd nam voor de klanten, die geïnteresseerd waren in de paarden. De Priesters hadden succes door professionaliteit, gastvrijheid en vrolijkheid.
De Kinderen hielpen altijd met zadelmak maken, voorrijden, poetsen..
Na een aantal jaren werd duidelijk dat Mewes 438 niet genoeg dekte om zijn kosten te betalen. Met pijn in hun hart hebben de Priesters hem terug verkocht naar waar hij vandaan kwam, daarna is hij doorverkocht naar Zuidafrika, waar hij een heel goed thuis heeft.
Daarna zijn de Priesters doorgegaan met fokken met sperma uit Nederland, later nog met Olrik (een andere hengst) maar de fokkerij was lastig vol te houden en werd afgebouwd. Uiteindelijk zijn de Priesters vorig jaar (2018) definitief gestopt met het fokken.
Toen kwamen de tenten:
Een vriend van Pieter was een (mede-)oprichter van boerenbed.nl. Boerenbed plaatst prachtige tenten op mooie boerderijen, over heel Europa. Deze vriend had al vaker gevraagd om de tenten op St. Christophe te mogen plaatsten.
Het klooster was toen al zo ver gerenoveerd dat mensen ontvangen konden worden, later kwamen er ook kamers in het klooster zelf.
Met de tenten en de kamers kwamen ook de vakantiegangers, die van de prachtige omgeving, het klooster en de gastvrijheid van de Priesters genoten. Er werden paardrijlessen en buitenritten aangeboden. En er waren nog steeds mensen die, geïnspireerd door deze plek en de paarden, een Fries paard wilden kopen.
Hoe is het nu?
Nu zijn er nog de eigen paarden, alles kinderen van Mewes 438 en soms een paard dat de Priesters voor iemand verkopen naar een goed plek (vaak zijn ook dit kinderen van Mewes 438)
Ook de kinderen van Savine zijn nu het huis uit. Dat is een groot verschil met een aantal jaren geleden. De Priesters hebben wel altijd stagiaires en mensen die mee werken maar vooral in de zomer is het met minimaal 10 man/vrouw keihard werken.
Voor Savine was het een tijd geleden dan ook te veel. Ze werd ziek en was 1 jaar volledig uit de running. Een duidelijk teken voor een verandering.
Savine moet het rustiger aandoen en ook Pieter heeft door het harde werken en een val van een paard een “gammele” knie, dat aan “vervanging” toe is.
De schouders die dit klooster en zijn nieuwe geschiedenis dragen, zijn moe. De kinderen die het misschien kunnen overnemen nog te jong.
De Priesters zoeken naar een oplossing om het klooster toch te behouden maar minder zelf te moeten doen.
Er is nu een tussenoplossing, waarbij Savine en Pieter in de winter terug naar Nederland gaan, met de paarden! Dat geeft hun de tijd om hun kinderen en kleinkinderen en ouders te bezoeken, maar ook om weer nieuwe contacten te maken en nieuwe uitdagingen te zoeken. Zo hebben wij bv contact gehad via de paardenwagen en ontstaat hierdoor misschien nog meer.
Voor de paarden die in de winter in Frankrijk blijven is er een beheerder die ook op het klooster let.
Savine benadrukt tijdens ons telefonisch gesprek telkens weer hoe dankbaar ze zich voelt dat ze dit allemaal heeft mogen mee maken. Hoe veel plezier ze hebben gehad en hoe goed het allemaal is gegaan. Het was wel hard werken maar wat een avontuur en hoe mooi om je droom waar te kunnen en willen maken. En deze droom / dit leven zet zich voort. Savine zou graag een boek willen schrijven over al die mooie verhalen, die ze hebben beleefd in Saint Christophe. Over de 3 levens die zijn hebben geleid binnen 20 jaar. Een boek om andere mensen te inspireren.
Wat maakt paarden voor jou zo fascinerend?
Het contact met paarden. Ze zijn zo bijzonder, zo uniek, zo sterk en zo dichtbij. Deze diepe, trouwe verbinding vind ik uniek en ze maakt je anders als mens.
Je kunt bij een paard niet oneerlijk zijn of liegen! Ze hebben het altijd door.
Er zijn soorten van contact, die niet op papier staan en niet te bewijzen zijn. Pieter kan mensen tijdens een paardrijles dit contact laten voelen. Hij gaat voor het ontstaan van een eenheid tussen jou en het paard. Het paard is dan echt je trouwe hulp om tot die eenheid te komen.
Ik had dat als kind al. Ik sliep in de stal van mijn pony. Zij was mijn vriend.
Daarnaast houd ik gewoon van paardrijden. Op buitenrit door het bos bij voorbeeld, vind ik het rijden zelf heerlijk, maar ook de samenwerking met een paard in de oefeningen van de dressuur, vind ik heel fijn. Het is een grote, mooie uitdaging.
Ik hoef niet iedere dag een buitenrit van 6 uur te maken, ik wil ook een beetje presteren, samen een stapje hoger gaan bewegen.
Waar loop je tegenaan?
Paardrijden en daarbij de controle loslaten. Dat mijn merrie zo lekker aan het lopen is dat ze vanzelf nageeft, zonder dat ik iets met de teugels doe. Ik wil dit vaak te vroeg controleren, te snel tot een bepaalde perfectie komen… Compleet loslaten, waardoor we samen vanuit mijn gevoel rijden, gaat eigenlijk nog een stapje verder.
Ik heb nu een KWPN merrie (mijn Friese hengst is eigenlijk te klein voor mij) waarmee ik daar tegen aanloop.
Ik ben de hele winter naar een sportschool in Mill geweest, om een betere controle over mijn lijf te krijgen, zodat ik beter kan loslaten. Vertrouwen dat het kan, zonder dat ik het moet beheersen.
Wat wil je nog kunnen / leren met en paard:
Het paard van mijn dochter kon op commando steigeren, terwijl je erop zat. Dit is echt een fantastisch gevoel. Dat zou ik graag met mijn hengst nog een keer willen doen.
- 2000: Savine en Pieter leren elkaar kennen (Savine had 4 kinderen en Pieter 3 (die al het huis uit waren))
- 2001: Ze kopen het huis in Mill met stallen en kleine buitenbak
- 2002: Pieter verkoopt zijn motor om 2 Friesen te kopen voor hem en Savine
- 2004: Het klooster in St. Mihiel gekocht
- 2005: paarden in St. Christophe omdat daar meer plek en meer weidegang mogelijk was. Het idee was dat iedereen een eigen paard kon hebben (Savine, Pieter en de 4 kinderen van Savine)
- 2006: Savine met kinderen naar Frankrijk verhuisd, Pieter komt in de weekenden maar werkt doordeweeks in Nederland
- 2008: Pieter verhuisd naar en begonnen met de stoeterij in St. Christophe en de oprichting van Frisonline.fr
- 2011: Mewes 438 gekocht en naar St. Christophe gebracht
- 2014: Boerenbed zet tenten neer op St. Christophe
- 2016: Mewes 438 terug verkocht
- 2017: Savine ziek
- 2018: 1e winter doorgebracht in Nederland
Geef een reactie